et dixit Dominus ad Mosen ingredere ad Pharao ego enim
induravi cor eius et servorum illius ut faciam signa mea haec
in eo
et narres in auribus filii tui et nepotum tuorum quotiens
contriverim Aegyptios et signa mea fecerim in eis et sciatis
quia ego Dominus
introierunt ergo Moses et Aaron ad Pharaonem et dixerunt ad
eum haec dicit Dominus Deus Hebraeorum usquequo non vis subici
mihi dimitte populum meum ut sacrificet mihi
sin autem resistis et non vis dimittere eum ecce ego
inducam cras lucustam in fines tuos
quae operiat superficiem terrae nec quicquam eius appareat
sed comedatur quod residuum fuit grandini conrodet enim omnia
ligna quae germinant in agris
et implebunt domos tuas et servorum tuorum et omnium
Aegyptiorum quantam non viderunt patres tui et avi ex quo orti
sunt super terram usque in praesentem diem avertitque se et
egressus est a Pharaone
dixerunt autem servi Pharaonis ad eum usquequo patiemur hoc
scandalum dimitte homines ut sacrificent Domino Deo suo nonne
vides quod perierit Aegyptus
revocaveruntque Mosen et Aaron ad Pharaonem qui dixit eis
ite sacrificate Domino Deo vestro quinam sunt qui ituri sunt
ait Moses cum parvulis nostris et senibus pergemus cum
filiis et filiabus cum ovibus et armentis est enim sollemnitas
Domini nostri
et respondit sic Dominus sit vobiscum quomodo ego dimittam
vos et parvulos vestros cui dubium est quod pessime cogitetis
non fiet ita sed ite tantum viri et sacrificate Domino hoc
enim et ipsi petistis statimque eiecti sunt de conspectu
Pharaonis
dixit autem Dominus ad Mosen extende manum tuam super
terram Aegypti ad lucustam ut ascendat super eam et devoret
omnem herbam quae residua fuit grandini
extendit Moses virgam super terram Aegypti et Dominus
induxit ventum urentem tota illa die ac nocte et mane facto
ventus urens levavit lucustas
quae ascenderunt super universam terram Aegypti et
sederunt in cunctis finibus Aegyptiorum innumerabiles quales
ante illud tempus non fuerant nec postea futurae sunt
operueruntque universam superficiem terrae vastantes omnia
devorata est igitur herba terrae et quicquid pomorum in
arboribus fuit quae grando dimiserat nihilque omnino virens
relictum est in lignis et in herbis terrae in cuncta Aegypto
quam ob rem festinus Pharao vocavit Mosen et Aaron et
dixit eis peccavi in Dominum Deum vestrum et in vos
sed nunc dimittite peccatum mihi etiam hac vice et rogate
Dominum Deum vestrum ut auferat a me mortem istam
egressusque est de conspectu Pharaonis et oravit Dominum
qui flare fecit ventum ab occidente vehementissimum et
arreptam lucustam proiecit in mare Rubrum non remansit ne una
quidem in cunctis finibus Aegypti
et induravit Dominus cor Pharaonis nec dimisit filios
Israhel
dixit autem Dominus ad Mosen extende manum tuam in caelum
et sint tenebrae super terram Aegypti tam densae ut palpari
queant
extendit Moses manum in caelum et factae sunt tenebrae
horribiles in universa terra Aegypti tribus diebus
nemo vidit fratrem suum nec movit se de loco in quo erat
ubicumque autem habitabant filii Israhel lux erat
vocavitque Pharao Mosen et Aaron et dixit eis ite
sacrificate Domino oves tantum vestrae et armenta remaneant
parvuli vestri eant vobiscum
ait Moses hostias quoque et holocausta dabis nobis quae
offeramus Domino Deo nostro
cuncti greges pergent nobiscum non remanebit ex eis ungula
quae necessaria sunt in cultum Domini Dei nostri praesertim cum
ignoremus quid debeat immolari donec ad ipsum locum perveniamus
induravit autem Dominus cor Pharaonis et noluit dimittere
eos
dixitque Pharao ad eum recede a me cave ne ultra videas
faciem meam quocumque die apparueris mihi morieris
respondit Moses ita fiat ut locutus es non videbo ultra
faciem tuam
